Een ruim jaar in Nederland

Hallo allemaal,

Inmiddels heeft de site al meer dan 20.000 hits gescoord. Dus hoog tijd voor een update.

Hoe gaat het nu met mij? Nou, best goed hoor. We raken steeds meer aan elkaar gewend en de spanningen die normaal bij een gezinsuitbreiding horen, ebben wel een beetje weg. Ik ben nog even vrolijk, levenslustig en (soms ook) stout als altijd!
Tegenwoordig spreek ik alleen nog maar Nederlands, en ik ben zelfs veel Hongaarse woorden vergeten. Maar soms verras ik mijn ouders door toch nog een Hongaars woordje te spreken. Dan zeg ik bijvoorbeeld: Ik wil di een toetje (di is toch). Of ik wil del naar buiten (del is wel). Dat vinden ze wel grappig. Maar mijn Nederlands gaat nog steeds met sprongen vooruit.

Ik leer steeds meer woordjes, ook synoniemen. (Als ik niet meer mag vragen om een koekje, vraag ik om wat lekkers enzo). En mijn zinsbouw wordt ook steeds beter. Een paar maanden geleden zei ik nog: Wat doet die doe in de daar? Nu zeg ik gewoon: Wat doet die daar? Mijn ouders vinden mij een kwebbel. Geen superkwebbel, maar een hyperkwebbel. Dan zeggen ze in de auto bijvoorbeeld, als ik heel veel gepraat heb, dat ik stil moet zijn tot we op de snelweg zijn. Of juist dat ik stil moet zijn tot we van de snelweg af gaan. Of dat ik stil moet zijn tot we een tankstation zien. Leonard zegt soms: Nu ben je stil tot we een paars-gele vrachtauto zien. Die zien we dus nooit…

En dan te bedenken dat het volgens het psychologisch rapport heel weinig praatte, alleen de woorden ja, nee, stom. Maar dat is dan ook al bijna 2 jaar geleden. Nu praat ik voortdurend.

Als we gaan eten, ga ik meestal niet rustig naar de tafel lopen, maar dans ik naar de eettafel. Vind ik gewoon leuk. Maar ik moet zeggen, gluten en lactose krijg ik niet meer binnen. Ik heb al een aantal keren gezegd dat ik in Hongarije vaak buikpijn had, maar in Nederland bijna nooit meer. In Hongarije wisten ze nog niet van mijn glutenallergie, alleen mijn lactose-allergie kenden ze daar.

Soms praat ik nog wel eens over Hongarije, maar ik heb geen idee dat ik geadopteerd ben, en dat de meeste kinderen dat niet zijn. Ik kom gewoon uit Hongarije, klaar
.
Op school gaat het ook best goed. Ik vind school echt leuk! Maar stil zitten? Stil zijn? Moeilijk hoor! Als ik de hele dag goed stil zit, krijg ik een sticker.
Ik vind de andere kinderen en de juffen ook aardig, en vind het leuk om met andere kinderen te spelen. Soms leer ik ook cijfers te lezen. De 5 (zoveel jaar ben ik) ken ik nu wel. En ook dat de 6 omgedraaid een 9 is. Verder vind ik het nog best moeilijk. En letters: geen idee. Komt nog wel.

Zal ik je eens een geheimpje vertellen? Ik doe nog steeds middagslaapjes. En dan slaap ik echt hoor, zo een uur achter elkaar! Op den duur zal dat wel minder worden, maar voorlopig bevalt me dit best.

Nou, tot zo ver maar weer even. Zullen we afspreken dat er weer een update komt bij 25.000 hits?

Doei, doei!

Ricardo